Maurice van Hoek (NL)
Al vanaf zijn eerste releases en optredens werd Maurice van Hoek een veelbelovende toekomst in de americana-scene toegeschreven. De uit Rotterdam afkomstige singer-songwriter debuteerde in 2016 met album ‘Live Forevermore’ gevolgd door de langspeler ‘Traveling Man’ uit 2018. Met zijn derde full length 'Changing Lanes' en de eerste release sinds de EP ‘Church Sessions’ uit 2019 komt de begindertiger nu met een vervolg waarop hij de eerdere loftuitingen weer meer dan waarmaakt en zich bovendien als mens, songwriter en muzikant blijkt te hebben ontwikkeld.
De afgelopen jaren heeft Van Hoek veel samengewerkt met andere artiesten en veel collega-muzikanten hebben gebruik gemaakt van zijn kwaliteiten als songwriter en begeleider. Zo was hij lange tijd de muzikale rechterhand van Douwe Bob en is hij zowel producer, co-songwriter als bandlid van het Harlingse talent Boaz, die eind 2022 debuteerde met het album 'Keep It Simple'. Ondertussen startte hij ook een bluegrassband The Switchbacks waarmee hij zijn gitaarspel verder heeft kunnen verfijnen. De opgedane ervaringen en vaardigheden hebben Van Hoek tot een nog veelzijdigere artiest gemaakt, wat is terug te horen op 'Changing Lanes', met ijzersterke vocalen en gitaarpartijen in een brede rootssound met een poptwist. Van kleine melancholische liedjes en seventies westcoast pianoballads tot slepende bluesy songs en mid-tempo rockers met een sterke drive.
'Changing Lanes' staat voor de veranderingen die Van Hoek heeft doorgemaakt in het afgelopen jaar. In de titelsong van het album geeft hij daar woorden aan, hij verlaat de drukke weg en pakt de afslag richting een rustiger levenspad: kiezen voor het stichten van een gezin en daar het geluk in vinden. Op het eerste deel van het album verhaalt Van Hoek over het vinden van een nieuwe liefde en het omarmen van de veranderingen in zijn leven sinds hij in 2022 voor het eerst vader werd. Het tweede deel van het album gaat over wat daaraan vooraf ging, met nummers waarin hij de break-up met zijn voormalige geliefde verwerkt. De lichte en de donkere kant op ‘Changing Lanes’ houden elkaar in evenwicht en daarmee is de plaat – net als Van Hoek zelf – in balans.
